تمام هستم فدایت...
او نیست؛ ولی هست‌تر از هستان است
چشم‌ش نگران باقی مستان است
دستان گدایی همه دور اندازید
او ساقیِ میخانه‌ی بی‌دستان است
(زهیر توکلی)
شکسته آسمان می گرید امشب
چه خسته آسمان می گرید امشب
کنار قبر عباس دلاور
نشسته آسمان می گرید امشب
(حیدر منصوری)
هوالعالم الشهید الودود
1.
چهل را عدد کمال گویند. امشب را در شب کمال بدبختیمان به سوگ سالار شهیدان نشسته ایم...
2.
قرار بود امشب هئیت باشم اما قسمت بود تا سخت دلم بشکند...خانه کوچک و مهربانمان را عزادار کردم و صوت هدیه ای از دوستی مهربان اینجا را هیئت کرد...
من که از عشق تو مستم حسین دلبر من
دل به گیسوی تو بستم حسین دلبر من ...
3.
زیارت عاشورا را خوانده ایم...بارها : اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ
معنیش می کنند سلام بر تو این خون خدا و سلام بر تو ای پسر خون خدا
اما معنای خون خدا چیست؟
یک قیاس ساده : آنچه بدون آن بدن حیات ندارد خون است و این انسان، خود و اجدادش آن چیزی هستند که نبودنشان بمنزله ی نبودن حقیقت اسلام است.
به عبارت دیگر اباعبدالله حسین علیه السلام بمنزله ی خون برای حیات حقیقی بشر است و از این روست که ایشان را اباعبدالله یعنی پدر بنده خدا می نامند.
این را نیز شنیده ایم که : کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا
حدیثی از اهل بیت علیهم السلام داریم که فرموده اند : ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا 1
ماجرای غزه هنوز از تازگی نیفتاده است. غزه کربلای دیگری است و رژیم غاصب صهیونیسمی یزید زمان و این روز های قتل و کشتار همه کربلایند. اما حسین زمان کیست؟
بر هر انسان آزاده ای واجب است تا کربلا و یزید عصر خویش را بشناسد و از راه اباعبدالله پیروی نماید.
به همین سبب است که گفته اند هر زمینی می تواند کربلا باشد و هر روزی عاشورا . اما نگفته اند که کل مرء حسین ، هر انسانی می تواند حسین باشد.حقیقت وجود حسین علیه السلام در ضمیر همه ما ادم ها پنهفته است و این رسالت ماست تا حسین وجودمان را اشکار کنیم.
پروردگار مهربانم، مددی فرما و ما را عاشورایی بگردان
4.
و اما مصیبت عاشورا دو مرتبه دارد : مصیبت عظیم و مصیبت اعظم.
مصیبت عظیم خود دو وجهه دارد : اول وجهه ی دلخراش و زشت آن که همان مصیبت هایی است که بر سر خانداند مبارک اهل بیت علیهم السلام و یارانشان فروآمد و بماند که چه ها با حسین عزیز مادر کردند..
و دوم وجهه ی نیک مصیبت عاشورا است که موجبات هوشیاری و بیداری انسان ها را فراهم آورده است
اما مصیبت اعظم تنها یک چهره دارد و آن تمام بدبختی انسان است. ان امری است مخالف مراد خداوند که هدایت انسان ها بوسیله ی انسانی کامل است می باشد. مصیبت اعظم این است که بی پناه مانده ایم و غریب.
خدا نکند بی صاحب باشیم... درست که چشممان کور است از دیدن جمال دلربای مولایمان....
یا صاحب الزمان....
1. مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری، ج 10، ص 318؛ جامع احادیث الشیعه، ج 12. ص 56.
