یا علیم
گاه دلت میخواهد پروردگارت را به نامی خاص ندا دهی. الان علیم را نزدیکتر به خود می بینم.
1.
آه...
چه روزهایی که بر من و دردانه ام نگذشت. تاب و تب جدایی، امید به این که این ها همه کابوس باشد... و روزی این خواب شوم به انجام خویش رسد...
نذر چندین ساله ی مولا به دادمان رسید و گوشه چشم عنایتی و بعد از روزها باز تلاقی همان دو نگاه...
دردانه ام !! تو اینک بر روی پاهایم آرمیده ای... خدایا شکرت که مُدرک چنین لذتی هستم... با محاسنت که بازی می کنم و تو در خواب قربان صدقه (زکات، خمس ...!) های کمرنگم رامی شنوی و همه هستیم فدای آن لبخندت مهربان...
بماند که چه ها بر مهربانانم نگذشت...
مادر چیزی فرای اسوه است برای مفهومی به نام ایثار...
مادر اسطوره است. اسطوره ی هر چه نیکی است در جهان...
و پدر ، شاید عجیب ترین موجودی که دیده ام.
و خواهر ، فاطمه ام که حقا نیک نامی بر اوست و الهه ام او که سال ها همگان یادشان نبود ما خواهریم!، مثل دستی است که می فشاریش و آرام می شوی.
و برادر...کاش میدانست مرا از چه حقی محروم کرده است...
2.
الهه... الان بیش از همیشه دغدغه اش را دارم. الهه ی آب های نقره ایم ! چشمانت را بگشا! مهربان خدایت مصقلی به دست زمانه سپرده و تو هر روز صیقلی تر می شوی! می دانم سخت است اما زیباتر شده ای... به مراتب بیش از قبل
همین گونه که حیران بر سر پلی مانده ای که شاهرگ زندگانیت از آن خواهد گذشت ... همین گونه ...وای... چه زیبا شده ای... بازیچه ی دست همان دعاهایمان!
اما کاش زود تر تمام شود این ها... من دیگر طافتم....
چقدر مهربان است این خدا الهه ام...
اندکی شتاب مکن، نمی گویم صبر کن...تو همینی که هستی مهربان خواهرم!!!
چشمانم برای تو، خوب نگاه کن و خوب تصمیم بگیر...
3.
گویا باید کمی این کمر همت را محکم تر ببندم.
دنبال دلیلی هستم که فریاد کنم : ایها الناس! دین دوای همه چیز است! دیندار شاد است و زیبا زندگی می کند و بیشترین رضایت را دارد! بند کرده ام به جمعیت متاهلین! تا ببینم تاثیر دینداری بر رضایتمندی زناشویی چیست!؟!
سخت است اما، خیلی ها بررسی کرده اند! اما رفته اند آزمون دینداری را از بی دین ها گرفته اند! کاش کمی علم می خوراندنمان!!!
میشود، میدانم!
4.
کودک برخیز!
اینجا غزه است،
میدانم تو نیز زهرا (سلام الله علیها) ی کوچک را دیده ای
این جا غزه است؟
نمی دانم چرا یک لحظه عطر پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد
از گشنگی است حکما
وگرنه این جا کجا و شعب ابوطالب کجا...
کودک برگرد!
آنجا نرو، آن خرابه ها امن نیست...
نکند چیزی به پایت بگیرد و بر زمین افتی
نکند بدنت کبود شود...
دردگشنگی کافی است...
نمی دانم چرا بوی خون رقیه می آید...
کودک نه!!
گفتم به خرابه نرو، سنگ اینجا نیز هست
یک قل دو قل های کودکانه کجا و سنگ های در دست تو کجا...
الاعمال بالنیات میدانم...
نیت رجم است، همچون پدرمان ابراهیم...
تو هنوز آنجایی؟!!
بلند تر بگو، نمی شنوم؟!!
این جا مأمن بازی های توست؟
به دنبال کفشی؟!!!
کفش عروسکت؟!!!
این وقت؟ اینجا؟ در این گیر و دار ، کفش عروسکت به چه کارت آید؟!!
برگرد کودک...
باشد...قانعم کردی...
برو، من هم اگر می توانستم می آمدم...
حق داری...
شیعه ای متمدنانه تر شیطان را رجم کرده است!!
کفش هم سنگ جالبی است!
کودک!
تاول های پاهایت...
کمی استراحت کن...
چی؟!!!
زمان تنگ است؟...
راست میگویی
کاش آقایمان بیاید...
5.
بنگر به شکوه سوی حق تاختنش
بر قله ی عشق پرچم افراختنش
فتح است در این معرکه سر دادن او
برد است در این میانه جان باختنش
سید حسن حسینی
یا علی!
